Café de Medard is een café met een rijke geschiedenis. Reeds begin vorige eeuw vinden we dit café met beroemde en minder beroemde namen als: In ’t Dorp, Het Krügerhof, De Petrus, Top Gun en De Medard (deze naam werd voor het eerst gebruikt door de spijtig genoeg jong gestorven Pedro Van Renterghem.).
Enkele jaren terug werd het café heropend door mevr. Daniela Ganeva, een vriendelijke dame met Bulgaarse roots, die vrij vlot Nederlands praat. Een zondagvoormiddag zoals we het reeds jaren gewend zijn in onze dorpscafés, de juiste foute muziek op de achtergrond, een tafel met kaarters, een aantal klanten die juist van de mis komen en een aantal die komen voor het wekelijkse keuveltje met vrienden. Het valt trouwens op dat de vrouwen niet in de minderheid zijn, wat zich uit in het aantal decibel vanuit die hoek. (als daar maar geen klacht van komt).
Een vlotte babbel met de altijd lachende Daniela leert ons dat ze haar vaderland heeft verlaten wegens de crisis, waarbij het zelfs als onderwijzeres moeilijk werd om aan werk te geraken wegens het groot aantal uitwijkelingen. Haar vaderland verschilt vooral door een ander klimaat en het feit dat men ondanks zeer hard werken, veel minder verdient. ook corruptie i één an de negatieve kenmerken. Anderzijds is in het thuisland alles veel losser en meer ongedwongen. Ze hield in België reeds zes jaar een café en volgde drie jaar avondles Nederlands. Daarbij valt haar vooral op hoeveel verschillende dialecten we hier hebben en hoe moeilijk het Nederlands is om aan te leren. Haar toekomst ziet ze hier in Vlaanderen, ze heeft hier vrienden, vindt onze keuken zoveel verfijnder en houdt van haar werk. Bulgarije dat is enkel nog als vakantie en voor bezoek aan de familie. Dat ze haar werk graag doet merkt iedereen aan de vriendelijkheid en de aandacht die de klanten krijgen.